Armeense genocide uitleg

• Geschiedenis
• Middelbare school
• mavo
• Leerjaar 2

Het verval van het Ottomaanse Rijk

Grote problemen voor het Ottomaanse Rijk in de 19e eeuw:

• Groeiend nationalisme van volken binnen het rijk: willen onafhankelijk zijn

• Europese landen azen op het Midden-Oosten: om economische- (olie, Suezkanaal), politieke- (machtsuitbreiding), en godsdienstige redenen (Bijbelse gebeurtenissen vonden hier plaats)

• Voor Groot-Brittannië geldt ook: het Suezkanaal was 'de navelstreng van het Britse Rijk', de snelste route naar hun kolonie India.

Armeniërs in het Ottomaanse Rijk  

• de Armeniërs hadden een eigen dhimni/volk. Hun rechten waren ondergeschikt aan de Turkse en andere islamitische dhimni's/volken. 
• De Koerden hadden de taak om belasting te innen bij de Armeense boerenfamilies. Koerden mochten als moslims wapens dragen.
• Als een moslim een Armeens huis binnenkwam moesten de Armeniërs gehoorzamen. 
• Voorzien van voedsel, voor bijvoorbeeld 30 mensen

Alle volken in het rijk hoorden bij een dhimni, dat kon per geloof of cultuur ingedeeld zijn. de Armeniers hadden een eigen dhimni. Hun rechten waren ondergeschikt aan de Turkse en andere islamitische dhimni. De Koerden hadden de taak om belasting te innen bij de Armeense boeren families. Koerden mochten als moslims wapens dragen.  Christenen mochten dat dus niet. Als een moslim een Armeens huis binnenkwam moest de Armeniër gehoorzamen. De belastinginner kon met een grote groep naar het huis van een Armeense boer. De Armeniërs moesten hen van voedsel voorzien. Veel boeren in het oosten van het rijk hadden veel last van deze vorm extra van belasting innen. Ze begonnen erover te klagen.

Rond 1900: nationalisten werken samen

• De Jong Turken/Turkse nationalisten en sommige Armeense nationalisten werken samen
• Machtsgreep in 1908:  sultan afgezet
• Jong Turken beloven gelijkheid in het rijk als de sultan weg is

Bron: banier links Turks vlag met Armeense letter. Banier Rechts: Turks vlag met Arabische letters (toenmalige schrift in het rijk). Armeense en Turkse nationalisten vieren de machtsovername van de Jong Turken, zij hadden gelijkheid beloofd aan de Armeniërs. Er wordt een begin gemaakt met gelijkheid. Armeniers komen in het Ottomaanse parlement.

Frans Ferdinand vermoord, start WOI

Rafael de Nogales

At dawn I was awakened by the noise of shots and volleys. The Armenians had attacked the town. Immediately I mounted my horse and, followed by some armed men, went to see what was happening. Judge of my amazement to discover that the aggressors had not been the Armenians, after all, but the civil authorities themselves! Supported by the Kurds and the rabble of the vicinity, they were attacking and sacking the Armenian quarter, I succeeded at last, without serious accident, in approaching the Beledie reis of the town, who was directing the murders; whereupon I ordered him to stop the massacre. He astounded me by replying that he was doing nothing more than carry out an unequivocal order emanating from the Governor-General of the province to exterminate all Armenian males of twelve years of age and over.

De nieuwe machthebbers van het rijk organiseren de genocide. Talat is de minister van binnenlandse zaken. Hij heeft gesprekken gehad met de toenmalige ambassadeur van VS in Istanbul. Henry Mortgenhau heeft in zijn dagboek beschreven dat de Jong Turken uit waren op volkerenmoord/genocide.

Rafael de Nogales 

Nogales Méndez visited Diyarbakir on June 26, 1915 and spoke with Mehmet Reşid, who was the governor of the province. During his time in Diyarbakir, he witnessed the massacres of the local Christian population of the province. According to his conversation with Reşid, the orders to massacre were sent from Interior Minister Talat Pasha. Nogales Méndez recounts in his memoirs that Reşid mentioned to him that he received a telegram directly from Talat Pasha ordering him to "Burn-Destroy-Kill"

De nieuwe machthebbers van het rijk organiseren de genocide. Talat is de minister van binnenlandse zaken. Hij heeft gesprekken gehad met de toenmalige ambassadeur van VS in Istanbul. Henry Mortgenhau heeft in zijn dagboek beschreven dat de Jong Turken uit waren op volkerenmoord/genocide.