Boek - De Krater

• Nederlands
• WO
• HBO
• Studiejaar 1

De krater

Gerwin van der Werf 

Boekenweek90

• Winnaar Boekenweek Novellewedstrijd 2025 
• 149 anonieme inzendingen 
• Boekenweek 90 jaar 
• "In je moerstaal"

Over de schrijver 

Gerwin van der Werf (13 juni 1969) 

schrijver

columnist

muziekdocent

columns en boeken 

Over zijn werk

2024

2022

2020

2018

2011

Over het boek

Queeste: de roadnovel is eigenlijk een eigentijdse variant op de Middeleeuwse queeste.

1. Verhaal begint en eindigt op dezelfde plek 
2. Vreemde omgeving waar problemen overwonnen worden
3. Vaak een goede afloop 

Motto's

"Ik begreep niet dat een ruimtesonde vijfentwintig miljard kilometer kon reizen in een halve eeuw, en dat wij om de haverklap moesten tanken en niet eens meer thuis zouden komen." (achterkant)

"But what exactly is dark energy? The short answer is: We don't know. But we don't know that it exists." 

"Ana dannish lü shulmum (dat alles goed mag zijn, of zoiets.)"

Krater Steinheim 

Personages

Eden Reiziger (ik-persoon) 

Johnny Reiziger (broer

Benjamin Reiziger (broertje)

Moeder (van Eden)

Joep (vriend van moeder)

Vader (overleden)

Thema's en motieven

Citaten 

• "Mijn naam is Eden en als je van de trap valt dan ben je snel beneden." - Eden (blz. 14) 
• "Geen zorgen, ik ben zo nuchter als een dominee op zondag." - Johnny (blz. 21) 
• "Waar ik bang voor ben? Dat weet ik zelf niet eens. Ja, ik ben bang voor Benji,  voor wat hij kan aanrichten, voor de krater die hij kan slaan. Misschien is die krater er allang, misschien probeer ik als schrijvend te bewaren wat ik al kwijt ben." - Eden (blz. 34) 
• "Als jij moet pissen en de anderen niet, dan zit je stil te lijden, het toont maar weer aan dat de mens at the end of the day eenzaam in het universum ronddoolt, met een volle blaas." - Eden (blz. 43) 
• "Hello from the children of Planet Earth." - Benjamin (blz. 66)
• "Ik dacht altijd dat ons voorstellingsvermogen en ons intellect te klein zijn om iets van het universum te vatten, maar dat is het niet, we zijn gewoon fysiek te klein en we leven te kort - we komen nooit ver genoeg, we kruipen over de bleke blauwe stip en dat is ons al te veel. We keren ons naar binnen, want ook de ruimte is oneindig. Ik keek naar mijn broertje op de achterbank en zei heel zacht wat ik de hele dag al had willen zeggen: als jij je er doorheen slaat, dan doe ik het ook."(blz. 91)
• "... en wij gleden met zijn drieën door de nacht alsof we door de ruimte zweefden." - Eden (blz. 92) 

Hoeveel sterren geven jullie het boek?

1

2

3

4

5