Ik streef naar een generatie die altijd blijft spelen!
Slapende bewoners aan een eettafel. Een welbekend beeld in een verpleeghuis. Ik liep erlangs met de bewoners die wel actief waren. Want de actieve mensen bewegen wel, maar hoe krijg je de slapende bewoners in actie?
Dit is wat mij beweegt om ook hen te laten bewegen. En het lukte!
Ik verdiep me in de bewoners en gebruik hun achtergrond, hun wensen, hun dromen en hun passie om hen aan het bewegen te krijgen. Van een stille slapende in zichzelf gekeerde bewoner naar een persoon die actief gaat koffiedrinken met medebewoners en praatjes aanknoopt. Dit drijft mij. De levenskwaliteit vergroten: de wereld mooier maken in hun laatste dagen. Als zij lachen, als lichamelijke en psychische klachten verdwijnen en zij weer plezier halen uit de kleine dingen van het leven. Met speelse groet,
Joël