Brandweerman en agent niet vogelvrij1. Mijn eerste werkbezoek als burgemeester van Amsterdam vergeet ik nooit. Dat was aan de brandweerkazerne Zebra in stadsdeel Noord. Een paar dagen daarvoor was bij een brandweerauto een steen door de ruit gegooid toen deze terugkeerde na het blussen van een brand. Zomaar, uit het niets. De brandweermannen waren kwaad: zijn wij vogelvrij?
2. Afgelopen weekend hoorde ik de cijfers van geweld tegen politieagenten. In de eerste vier maanden van dit jaar kregen Nederlandse agenten 1917 keer te maken met geweld: van bedreiging tot botbreuk. Jaarlijks gaat het bijna om zesduizend van dit soort verhalen waarvan ongeveer tien procent zich in onze stad en regio afspeelt.
3. Dat moet je echt even op jezelf laten inwerken. Het zijn stuk voor stuk verhalen van mensen die elke dag de straat op gaan voor onze veiligheid. Een agent greep in bij een vechtpartij en werd letterlijk het ziekenhuis in geslagen. Een andere agente werd bij een arrestatie in haar gezicht gespuugd en geslagen.
4. Het blijft allang niet meer beperkt tot brandweermannen of agenten. Ook ambulancepersoneel, parkeercontroleurs, handhavers op straat, baliemedewerkers van de gemeente en reclasseringsmedewerkers staan bloot aan verbaal en fysiek geweld. De lijst lijkt langer te worden. Sommige ziekenhuizen huren beveiligers in om hun artsen en verpleegsters op de spoedeisende hulp in de nachtelijke uren te beschermen.
5. We moeten een streep trekken. Dit aantal moet omlaag. Elk geval van geweld, verbaal of fysiek, willen we in Amsterdam weten. Als we de dader hebben, eist het openbaar Ministerie een dubbele straf bij de rechter. Als er schade is, moet die worden vergoed. De gemeente biedt daarom voortaan de hulp van een goede jurist om medewerkers bij te staan en te zorgen dat het recht zijn loop krijgt.
6. Nog mooier zou zijn als we allemaal gewoon weer normaal doen tegen overheidspersoneel, onze helpers. Daar mag je anderen ook op aanspreken. Want mensen die ons helpen zijn niet vogelvrij, ze verdienen onze bescherming.