Periode poëzie les 4
Periode Poëzie
1 / 13
next
Slide 1: Slide
NederlandsMiddelbare schoolvmbo t, havo, vwoLeerjaar 1
This lesson contains 13 slides, with text slides.
Lesson duration is: 120 minItems in this lesson
Periode Poëzie
Slide 1 - Slide
Sprong in de tijd van het oude Rome naar de middeleeuwen
Slide 2 - Slide
Slide 3 - Slide
Middeleeuws liefdesgedicht
:
:
Egidius, waer bestu bleven?
Mi lanct na di, gheselle mijn.
Du coors die doot, du liets mi tleven.
Dat was gheselscap goet ende fijn,
Het sceen teen moeste ghestorven sijn.
Nu bestu in den troon verheven
Claerre dan der zonnenscijn.
Alle vruecht es di ghegheven.
Egisidus, waar bestu bleven?
Mi lanct na di, gheselle mijn.
Du coors de doot, du liets mi tleven.
Nu bidt vor mi, ic moet noch sneven
Ende in de weerelt liden pijn:
Verware mijn stede die beneven!
Ic moet nog zinghen een liedekijn,
Nochtan moet emmer ghestorven sijn.
Egidius, waer bestu bleven?
Mi lanct na di, gheselle mijn.
Du coors de doot, du liets mi tleven.
Dat was gheselscap goet ende fijn
Het sceen teen moeste ghestorven sijn
Anoniem (14e eeuw)
Slide 4 - Slide
https://vogala.org/tekst/egidius-waar-ben-je
Slide 5 - Slide
Egidius, waar ben je gebleven?
Ik mis je zo, mijn kameraad.
Jij koos de dood , liet mij het leven.
Je vriendschap was er, vroeg en laat
Maar 't moest zo zijn, een van ons gaat.
Nu ben je in 't hemelrijk verheven,
Helderder dan de zonneschijn.
Alle vreugd is jou gegeven.
Egidius waar ben je gebleven?
Ik mis je zo, mijn kameraad.
Jij koos de dood, liet mij het leven.
Bid nu voor mij, ik ben verweven
Met deze wereld en zijn kwaad.
Bewaar mijn plaats naast jou nog even.
Ik moet nog zingen in de maat
Tot de dood die elk te wachten staat.
Egidius waar ben je gebleven?
Ik mis je zo mijn kameraad.
Jij koos de dood, liet mij het leven.
Je vriendschap was er, vroeg of laat
Maar 't moest zo zijn; een van ons gaat.
Slide 6 - Slide
Middeleeuwse gedichten
* geen strenge dichtregels,
* het ritme van een gedicht is vrij
* het onthouden is belangrijk
(boeken waren heel erg duur,
er werd veel verteld:
verhalen en gedichten)
Slide 7 - Slide
Petrarca en Laura
meer dan 300 gedichten (sonetten)
Slide 8 - Slide
We springen van de middeleeuwen naar de renaissance
Slide 9 - Slide
Slide 10 - Slide
Sonnet CXXXIV
Ik vind geen vrede en ik kan niet strijden,
ik hoop en vrees, ik brand en ben van ijs,
ik zweef omhoog en ik lig verstijfd te lijden,
ik bemin de wereld, die ik misprijs.
Ik ben verlost en kan me niet bevrijden,
ik heb een houvast en raak toch van de wijs,
ik voel me levend en gestorven beide:
ach, liefde is zowel hel als paradijs!
Ik zie verblind, ik schreeuw en kan niet praten.
ik haat mezelf en hou van iedereen,
ik roep om hulp en wil het leven laten,
ik huil van vreugde, ik lach terwijl ik ween,
leven en dood, wat kan het mij baten:
en dit, lieveling, komt door jou alleen.
Slide 11 - Slide
oxymoron
Slide 12 - Slide
gedicht 292
Die ogen zo vol vuur door mij beschreven,
die armen, handen, voeten en gezicht,
waardoor mijn hart soms zózeer werd ontwricht
dat ik met niemand meer kon samenleven,
die haren met een gouden glans doorweven,
die glimlachjes zo warm op mij gericht,
zijn nu vergaan tot stof, dat ergens ligt
en elk gevoel voorgoed heeft prijsgegeven.
En ik, ik leef, maar doodvermoeid en 't leven zat
en zonder 't reddend licht dat op mij wachtte
steeds als de storm mijn schip geteisterd had.
Verdwijn, o liefdeslied, uit mijn gedachten!
Want weg is het talent dat ik bezat:
ik schrijf geen verzen meer, maar jammerklachten!
