In zowel Max Havelaar als Van den vos Reynaerde wordt onrecht niet openlijk uitgevoerd, maar juist verborgen. In Max Havelaar doen ambtenaren alsof ze netjes en eerlijk werken, terwijl ze in werkelijkheid wegkijken van het onrecht. In Reynaert houden de dieren aan het hof een schijn van rechtspraak op, maar laten ze zich leiden door eigenbelang. Reynaert zelf gebruikt slimme praatjes om zijn misdaden te verbergen. In beide verhalen laten de schrijvers zien dat machtige mensen vaak net doen alsof ze goed handelen, terwijl ze dat niet zijn. De schrijvers zijn kritisch: ze laten zien dat onrecht vaak verstopt zit achter mooie woorden en schijn.