Niet alle dwarslaesies geven dezelfde symptomen, omdat de symptomen afhankelijk zijn van waar de beschadiging in het ruggenmerg zit en of het een complete of incomplete dwarslaesie is. Sommige symptomen gelden wel voor iedere dwarslaesie, zoals verlamming van lichaamsdelen. Hoe hoger de dwarslaesie zit, hoe meer uitvalsverschijnselen er zullen zijn. De meest voorkomende algemene symptomen zijn:
Uitval van de motoriek onder het niveau van de laesie; niet meer kunnen bewegen. Doordat de afdalende motorische zenuwbanen in het ruggenmerg worden onderbroken, kan het signaal vanuit de hersenen de spieren niet meer bereiken. De spieren verlammen, spiermassa wordt afgebouwd en spierkracht gaat verloren. Tevens zijn spastische bewegingen mogelijk.
Uitval van het gevoel onder het niveau van de laesie: door een onderbreking van de opstijgende structuren ontstaan stoornissen in de sensibiliteit. Er is geen gevoel meer voor pijn, temperatuur en druk en de lichaamstemperatuur wordt slecht gereguleerd.
Door de sensibiliteitsuitval voelen zorgvragers hun lichaam niet meer. Het gevoel voor de positie van ledematen gaat verloren. Transpireren is vaak een teken dat er ergens iets mis is. Pijn wordt dus niet of ergens anders in het lichaam gevoeld.
Incontinentie van urine en ontlasting; zorgvragers met een dwarslaesie hebben een verlies van de beheersing over de blaas- en darmspieren. Bij blaasproblemen zie je bij de lage dwarslaesies vaak een slappe blaas, er kan dan ongewild urineverlies optreden bij hoesten, persen of transfers (verhoogde buikdruk). Bij een hogere dwarslaesie zie je vaak een zogenoemde ‘reflexblaas’, de zorgvrager kan de urinelozing niet meer bewust beïnvloeden. Hij voelt de aandrang niet meer. Een reflexblaas kan samentrekken op onvoorspelbare momenten.
De darmproblemen kenmerken zich door geen of in mindere mate controle over de sluitspieren van de darmen. De zorgvrager voelt niet dat de darmen geleegd moeten worden.
Spasmen: er kan sprake zijn van ongecontroleerd samentrekken van de spieren.
Huidstoornissen: de huid is slecht doorbloed, droog en dun en kan daardoor gemakkelijk kapotgaan. Huid die eenmaal kapot is, geneest slecht.
Seksuele stoornissen; bij mannen komt een onbewuste erectie nogal eens voor, de zorgvrager is niet meer in staat om dit onder controle te houden. Ook is het mogelijk dat reflexen (de erectiereflex en de ejaculatiereflex) los van elkaar voorkomen: er is wel een erectie maar geen zaadlozing, of omgekeerd: er is een zaadlozing zonder erectie.
Ruim 90 % van de mannen met een complete dwarslaesie is steriel en dus niet in staat om kinderen te verwekken. De vrouw met een dwarslaesie is wel vruchtbaar en kan kinderen krijgen, al zal bij de bevalling, omdat de vrouw niet mee kan persen, vaak een tang of een vacuümextractie nodig zijn.
Een orgasme wordt bij zowel de man als de vrouw niet meer beleefd. Door de sensibiliteitsstoornis worden gevoelens niet meer waargenomen. Wel is het mogelijk een nieuwe erogene zone te ontdekken, een ander gedeelte van het lichaam dat de functie heeft overgenomen. Vaak is dit huidgedeelte het overgangsgebied tussen de gewone en de gestoorde sensibiliteit. Een orgasme kan nog wel op een andere manier ervaren worden als voorheen: zorgvragers met veel spasmen worden slap, zorgvragers met pijn worden even pijnvrij of spannen alle spieren met daarna totale ontspanning.
Een verstoorde temperatuurregulatie (bij een hoge laesie): geen temperatuurveranderingen (te warm of te koud) kunnen voelen, waardoor gemakkelijk onderkoeling of juist oververhitting kan ontstaan.
Een verminderde ademhaling (bij een hoge laesie): bij een hoge dwarslaesie zijn ook de rib- en buikspieren verlamd. Deze spieren worden onder meer gebruikt bij diep in- en uitademen en bij hoesten; het ademhalen gebeurt dan alleen door het middenrif. Als gewoon hoesten niet gaat, kan een opeenhoping ontstaan van slijm in de longen. Dit kan infectie geven.
Autonome dysregulatie: zorgvragers met een hoge dwarslaesie (boven thoracaal 6 of cervicale dwarslaesie) kunnen een plotselinge, heftige en levensbedreigende verhoging krijgen van hun bloeddruk. Dit staat bekend als een autonome dysregulatie en is een medische noodsituatie. Het is een overdreven reactie van het zenuwstelsel op een specifieke prikkel afkomstig vanuit het gebied onder de dwarslaesie. Er is een prikkel in het lichaam ontstaan die niet gevoeld wordt. Zo’n prikkel kan bijvoorbeeld een overvolle blaas of darm zijn. Deze prikkel veroorzaakt zenuwprikkels die naar het ruggenmerg gestuurd worden en waardoor er een reflex in gang gezet wordt, die de bloedvaten in de huid en onderbuik vernauwt. Omdat de huid en onderbuik veel bloedvaten bevatten, loopt de bloeddruk in het hele lichaam snel op. Verschijnselen die je hiervan kunt waarnemen zijn erg transpireren, rood verkleurde huid boven de laesie, toename van spasmen en plotselinge hoofdpijn. Vóór de dwarslaesie zouden de hersenen remmende signalen verzonden hebben om deze reflexreactie te beheersen.
Neuropathische pijn; zorgvragers met een dwarslaesie kunnen veel last hebben van neuropathische pijn (zenuwpijn).