Verschillende leerkrachten gaven aan dat de aanvangsbegeleiding op sommige momenten zorgt voor extra taakbelasting (verlagen, verplichte gesprekken, …) bovenop het werk dat de startende leerkrachten oorspronkelijk reeds hebben. De communicatie met de mentor voelt zo af en toe als een extra verplichting die niet altijd even zinvol is. Het kan niet de bedoeling zijn een beginnende leerkracht te overspoelen met begeleiding, maar dat deze ook de ruimte krijgt om een eigen stijl te vinden en leert door collega’s aan te spreken en vragen te stellen.
Verder wordt aangegeven dat het handig zou zijn op voorhand een gesprek te hebben in verband met verwachtingen, de werking van de school en eventueel de mogelijkheid geven tot het observeren van lessen van collega’s. Een mooie aanvulling zou, volgens één van de bevraagden, zijn om een beginnend leerkracht in de eerste twee schooljaren regelmatig op te volgen.
Als laatste wordt vaak aangegeven nood te hebben aan een goed contact met
(vak-) collega’s/ parallelcollega’s waarmee ze verantwoordelijkheid kunnen delen. Op deze manier krijg je info meer gericht op het vak dat je zelf geeft. We zien dat de meeste bevraagden wel degelijk deel uit maken van een soort vakwerkgroep waar ze terecht kunnen met vragen specifiek over het vak dat ze geven.