Kenmerkende aspecten tv 2 reproduceren
1 / 10
Lesduur is: 15 minOnderdelen in deze les
Slide 1 - Tekstslide
Noteer de 5 kenmerkende aspecten van tijdvak 2.
Slide 2 - Open vraag
Welk kenmerkend aspect past bij deze afbeelding?
A
De ontwikkeling van wetenschappelijk denken in de Griekse stadstaat.
B
De ontwikkeling van het denken over burgerschap en politiek in de Griekse stadstaat.
C
De klassieke vormentaal van de Grieks-Romeinse cultuur.
D
De groei van het Romeinse imperium waardoor de Grieks-Romeinse cultuur zich in Europa verspreidde.
Slide 3 - Quizvraag
Welk kenmerkend aspect past bij deze afbeelding?
A
De ontwikkeling van wetenschappelijk denken in de Griekse stadstaat.
B
De ontwikkeling van het denken over burgerschap en politiek in de Griekse stadstaat.
C
De klassieke vormentaal van de Grieks-Romeinse cultuur.
D
De groei van het Romeinse imperium waardoor de Grieks-Romeinse cultuur zich in Europa verspreidde.
Slide 4 - Quizvraag
Welk kenmerkend aspect past bij deze bron?
De Griekse filosoof Protagoras schrijft in de vijfde eeuw voor Christus:
Van de goden kan ik niet weten dat ze er zijn; ook niet dat ze er niet zijn en ook niet
welk uiterlijk ze hebben. Want vele dingen verhinderen het te weten, zowel de onzekerheid als de kortheid van het leven.
A
De ontwikkeling van wetenschappelijk denken in de Griekse stadstaat.
B
De ontwikkeling van het denken over burgerschap en politiek in de Griekse stadstaat.
C
De klassieke vormentaal van de Grieks-Romeinse cultuur.
D
De groei van het Romeinse imperium waardoor de Grieks-Romeinse cultuur zich in Europa verspreidde.
Slide 5 - Quizvraag
Welk kenmerkend aspect past bij deze bron?
De democratie (…)is een staatsvorm waarin men de ambten onder elkaar verdeelt bij
loting, een oligarchie is een staatsvorm waar men hetzelfde doet op basis van het vermogen, in een aristocratie gebeurt dit overeenkomstig iemands opvoeding. En met 'opvoeding' bedoel ik een opvoeding die door de wettelijke traditie vastgelegd is.Inderdaad, in een aristocratisch bestel is de macht in handen van wie trouw gebleven is aan de wettelijke instellingen. Het kan niet anders dan dat zij als de elite beschouwd worden en daaraan ontleent deze staatsvorm zijn naam.
De alleenheerschappij ten slotte is, zoals het woord het zegt, een staatsvorm waarinéénpersoon het centraal gezag uitoefent over allen. En van de alleenheerschappijen is een koningschap onderworpen aan een zekere wetmatigheid, terwijl de onbeperkte alleenheerschappij een tirannie is.
Slide 6 - Open vraag
Welk twee kenmerkende aspecten passen bij deze bron?
Slide 7 - Open vraag
Welk kenmerkend aspect past bij deze bron?
Slide 8 - Open vraag
Welk kenmerkend aspect(en) pas(sen) bij deze bron?
De Romeinse veldheer Julius Caesar beschrijft zijn veldtocht in Gallië. In zijn boek geeft hij weer wat een Gallische hoofdman zegt bij het beleg van Alesia in 52 voor Christus
Eens is Gallië geplunderd door Germanen die, toen zij op zoek waren naar nieuw land, ons ernstig hebben geteisterd. Maar toen zij weer weggingen, lieten zij ons onze rechten, wetten, akkers en onze vrijheid. Maar de Romeinen
worden uitsluitend door hebzucht voortgedreven. Alles willen ze hebben.
Hebben ze eenmaal gehoord van roemruchte strijders, dan willen ze op hun
akkers en in hun steden wonen en hun een eeuwigdurende slavernij opleggen.
Dit is hun enige manier van oorlog voeren. (…) Kijk naar Zuid-Frankrijk - eens
ook Gallië -, dat gemaakt is tot Romeinse provincie en nu als een slaaf voor
altijd zucht onder andere wetten, een ander recht en ander gezag.
Slide 9 - Open vraag
Welk kenmerkend aspect past bij deze bron?
Gedeelte uit de Geschiedenis van de Peloponnesische Oorlog (431-404 v. Chr.) van de Atheense generaal en geschiedschrijver Thucydides (460-400 v. Chr.). Hij beschrijft dat er in Athene twee partijen zijn: een groep die de oorlog wil voortzetten en een groep die vrede wil sluiten. Wat de feiten van de oorlog betreft, heb ik het als mijn taak beschouwd zo te schrijven dat ik niet afga op de toevallige berichtgever of op mijn eigen mening. Mijn onderzoek was zwaar, omdat de ooggetuigen niet hetzelfde over dezelfde dingen zeiden, maar verschilden naar gelang hun sympathieën en geheugen.
