Simulacra en hyperrealiteit
Origineel: een pompoen in het echte leven.
Fase I: geloofwaardige kopie: een plaatje van een pompoen.
Fase II: maskeren of pervers maken van realiteit: een pompoentaartje waar nog pompoen in zit. Het is geen pompoen meer, het is een verstoorde vorm van pompoen.
Fase III: maskeren van de afwezigheid van realiteit - de pumpkin spiced latte. Er zit 0 pompoen in, maar de afwezigheid van de pompoen wordt verborgen door de kruiden die wij associeren met pompoentaart. Hierdoor worden we herinnerd aan pompoen, maar er bestaat geen pompoen in dit scenario.
Fase IV: pure simulacrum, geen relatie meer aan realiteit: pumpkin pie koffielikeur. Er is niet alleen GEEN POMPOEN, het is niet eens meer bedoeld om te verwijzen naar het origineel, de pompoen. Het verwijst naar een voorgaande 'perversion' van pompoen: de koffie versie.
Het is mogelijk dat iemand diens leven leidt, terwijl deze alleen maar de pumpkin pie koffielikeur heeft gedronken, maar nog nooit een pompoen heeft geproefd. Dit heet de hyperrealiteit.