Het MONSTER Bonster Bulder Boek

• Taal
• Basisschool
• Groep 1,2

Dit is Bruno. Bruno houdt van stampen en bonken.

Van razen en ronken. Van rollen en loeien. 

Van smakken en slurpen en vreten en knoeien.

Bruno is een monster vinden zijn ouders. 

"Stop met dat lawaai!"

"Doe niet zo vies!"

"Maak toch geen rommel!"

"Je bent een monster!"

"Ik wou dat jullie ook monsters waren," zegt Bruno.

"Dan konden we fijn spelen."

"Grrrrr!" zegt pap.

Het is tijd om naar bed te gaan. "Maar ik ben nog helemaal niet moe!" 

roept Bruno. Monsters worden nooit moe!"

"En toch moet je naar bed," zegt pap.

Gelukkig kan Bruno toveren. Dat was pap even vergeten.

Bruno blaast op zijn tovertoeter.

Dan zwaait hij met zijn armen door de lucht.

"MONSTER BONSTER BULDER BEK

monsters zijn te gek!"

Mam krijgt zomaar ineens een gekke rare bek. 

Haar ogen staan op steeltjes,

maar dat staat haar 

En hij krijgt een wilde baard.

zijn neus wordt blauw.

Zijn kop wordt groen,

Pap begint te groeien en plots krijgt hij een staart.

lang niet gek.

Ze smakken en slurpen

en vreten en knoeien.

"LEUK!" 

roept Bruno. 

Ze  stampen en bonken.

Ze razen en ronken.

Ze rollen en loeien.

"Ik hoor je niet slurpen," roept mam.

"Ik hoor je niet smakken. 

Kom op, doe eens wat 

beter je best!" 

"Noem je dat knoeien?"

 roept pap. "Dit lijkt nergens

 op!" Hij schudt zijn kop. 

"Ik zie het al. Jij moet 

nog veel leren!"

"Mmmmm, HEERLIJK!" 

roept hij. 

Pap smeert pindakaas tegen het behang. Mam smijt klodders jam door de kamer. Pap giet stroop over Bruno's hoofd. 

"Laten we rommel maken," gromt pap.

"Goed idee," roept mam.

Pap zet alle meubels op hun kop.

Mam schudt de kussens leeg. 

Bruno vindt het toch wel een beetje gek.

"Wat sta je daar te kijken?" brult pap.

"Kom op! Help eens mee!"

Maar Bruno wil echt graag slapen. Zijn ogen vallen bijna dicht. 

"Nou, vooruit," bromt pap. "Voor deze ene keer mag je naar bed."

Hij zet Bruno op zijn rug 

en stampt naar boven.

Mam komt er bonkend 

achteraan.

"Ik moet nog in bad," jammert Bruno. 

"Ik ben helemaal vies! Ik kleef en ik plak!"

"Ben je betoeterd," roept mam. "Monsters gaan niet in bad."

Dan maar meteen in bed. 

"Ho, ho!" roept pap. "Monsters slapen niet in bed. 

Ze liggen eronder. Dat weet je toch wel?"

Bruno wil een kusje, een verhaaltje en een knuffel. 

"Bah," zegt mam. "Wat vreselijk! Kusjes zijn vies!

Verhaaltjes zijn saai. En knuffels zijn smerig.

Jakkie-bakkie-bah! Dat doen monsters niet!"

"Mjam, mjam, mjam," smakt mam. Ze eet Brunos speelgoed op. 

"Nee!" gilt Bruno. "Niet mijn ruimteschip!

"Mjam, mjam, mjam," smakt pap.

"Geef mijn toeter terug!" gilt Bruno.

"Nee," zegt pap. "Veel te lekker. Mjam, mjam, mjam."

gilt Bruno. 

"Geef terug!" 

Hij trekt aan paps benen.

Hij trapt op zijn staart. 

Hij springt op zijn tenen.

Hij rukt aan zijn baard. 

Hij geeft hem een tik.

Maar pap geeft geen kik.

Wat moet Bruno doen?

Hij weet het al. 

Hij geeft pap een zoen.

Een dikke vette pakkerd.

Een hele grote smakkerd. 

Dat vindt monster-pap niet leuk.

Hij schrikt.

Hij rilt.

Hij hikt.

Hij gilt.

Hij slikt.

Hij brult.

Hij stikt.

En hij spuugt de tovertoeter uit.

Bruno blaast op zijn tovertoeter.

Dan zwaait hij met zijn armen 

door de lucht.

"Monster-

bonster-

bulderbas,

word weer

wie je was!"

"Wat een rotzooi!" gilt mam.

"Wat een bende!" brult pap

"Wie heeft dat gedaan?"

"Geen idee," zegt Bruno.

"Hup, opruimen," roept pap.

Gelukkig heeft Bruno zijn tovertoeter.

"MONSTER-BONSTER-BULDER-BENDE

WEG MET DIE ELLENDE!"

Pap brengt Bruno naar bed.

Hij geeft hem een kusje en een knuffel.

Bruno valt meteen in slaap.

Morgen weer een dag,

dat wordt vast een mooie MONSTERBONSTERBULDERdag.

Einde